۱۸-۲۰ فوریه

روز جهانی زن

۸ مارس

هفته طلایی

۱-۴ می

روز ملی جوان

۴ می

روز آزادی تبت

۲۳ می

روز بین المللی جوانان

۱ ژوئن

روز ارتش

۱ آگوست

تعطبلات ملی

۱-۳ اکتبر

جدول ‎۲-۳ تعطیلات سالانه چین
هم اکنون در دولت طرح هایی برای افزایش تعطیلات کارگران در دست بررسی است. انتظار می رود که سالانه دو هفته به عنوان تعطیلات برای آن ها در نظر گرفته شود. کارگران با کمتر از ۳ سال سابقه احتمالا تعداد تعداد کمتری تعطیلات خواهند داشت اما کارگران با سه تا پنج سال سابقه، ۱۰ روز تعطیلی و کارگران با ۵ تا ۱۰ سال سابقه ۱۴ روز تعطیلی دریافت خواهند کرد. کارگران چینی با بیش از ۱۰ سال سایقه، به ازای هر یک سال سایقه کاری بیشتر، یک روز به تعطیلاتشان اضاقه می شود. سقف این میزان تا ۳۰ سال سابقه و ۲۰ روز تعطیلی قابل اجرا است.

این بدین معنی است که جدای از تعطیلات عمومی، شهروندان چینی، تعطیلات اضافه خواهند داشت که به آنها کمک می کند در طول سال فرصت های مختلفی برای سفر در اختیار داشته باشند. بدین وسیله گردشگران خارج از کشور فرصت مسافرت با طول اقامت بیشتر در اختیار دارند. امروزه “اقتصاد تعطیلات” براساس این حقیقت شکل گرفته است که اشتیاق مردم برای سفر در طول چند روز خلاصه می شود. در آینده، الگوی سفر به صورتی هماهنگ تر و متعادل تر در می آید که این، خبر خوبی برای کشورهای هدف است.
از نظر فصل گردشگران چینی به مقاصد گردشگری بایستی گفت که زمان سفر آنان متناسب با مقصدها متفاوت است. بر طبق آمار و اطلاعات ارائه شده ماه سپتامبر، پرطرفدارترین دوره سفر به اروپا در بین چینی ها است. در صورتی که ماه های جولای تا سپتامبر بهترین زمان سفر گردشگران چینی محسوب می شود (رحیم پور, ۱۳۹۲, ص. ۹۶)

هتل های مورد استفاده گردشگران چینی

هتل های سه ستاره و چهار ستاره بیشترین محل اسکان مسافرین را تشکیل می دهند. در میان آژانس های مورد مصاحبه، به ندرت پیشنهاد هتل های پنج ستاره و یا منزل های تخت دار و همراه با صبحانه را به مشتریان خود داده اند (رحیم پور, ۱۳۹۲, ص. ۱۴۳). آژانس ها اعلام کرده اند همه مسافرانشان هتل را برای اسکان انتخاب کرده اند و هیچ کدام علاقه مند به انتخاب مهمان پذیر نبوده اند. هتل های سه ستاره و چهار ستاره با صبحانه مهمترین انتخاب آن ها بوده است. از میان کل موارد بررسی شده، مجریان تورها گفته اند که ۴۸ درصد از مسافران هتل های ۳ ستاره و ۵۲ درصد از آن ها هتل های چهار ستاره را انتخاب کرده اند. این درحالی است که هیچکدام از گردشگران هتل های دو و پنج ستاره را انتخاب نکرده اند (رحیم پور, ۱۳۹۲, ص. ۱۵۵).
میانگین هزینه پرداختی ۸۰ یورو(۱۰۰ دلار) برای هر شب اقامت از سوی مسافران بوده است. البته این هزینه پرداخت شده به آژانس است و نه آنچه آژانس و یا مجری تور به هتل پرداخته است. از گردشگرانی که هنوز به اروپا سفر نکرده اند پرسیده شد که چه نوع مکانی را برای اسکان بر می گزینند، پاسخ های مختلفی ارائه دادند. در گوانجو، پاسخ دهندگان گفته اند آن ها هتلی را که صرفه اقتصادی داشته باشد انتخاب می کنند. در پکن پاسخ دهندگان گفته اند که آن ها ترجیح می دهند در هتلی چهار یا پنج ستاره اسکان گزینند. در شانگهای هتل های چهار ستاره یا پنج ستاره و مهمانپذیرهایی با امکانات خواب و صبحانه از گزینه های انتخابی آن ها بوده است، امنیت مهمترین عامل در انتخاب مکان اقامت بخصوص در شهرهای بزرگ جنوب اروپا برای چینی ها محسوب می شود (رحیم پور, ۱۳۹۲, ص. ۱۶۶)
لازم به ذکر است تا بحال مطالعه مشابهی برای ایران انجام نشده است.

نظر هتلداران اروپایی در خصوص گردشگران چینی

تعداد مراجعه کنندگان چینی به هتل های اروپایی، هنوز به آن اندازه نرسیده است که تاثیر قابل ملاحظه ای در درآمد و ارائه منوهای اختصاصی داشته باشد.
کارگزاران عمده فروش بازار چین به دنبال نرخ اتاق پایین تر از حداقل ممکن در اروپا هستند. آنان به دنبال نرخ روزانه ۲۰ یورو برای هر اتاق هستند که تنها می شود هتلی در حومه و خارج از مرکز شهر گرفت.
آنان در آخرین لحظات برای رزرو اتاق ها اقدام می کنند. زمان مناسب برای رزرو در یک هتل ۲ هفته است.
معامله با چینی ها چالش بزرگی است، نرخ های آن ها پایین است و تعداد افراد تور اندک و امکان کاهش قیمت وجود ندارد.
به دلیل قیمت و ذائقه متفاوت آن ها شام را خارج از هتل ها و در رستوران های چینی صرف می کنند. بدینسان چینی ها حداقل میزان پول را در مقایسه با دیگر مسافران با خود به هتل می آورند.
به دلیل درآمد اندک هتل ها از گردشگران چینی، آنان علاقه ای به اصلاح خدماتشان مطابق با نیاز گردشگران چینی ندارند.