و با این عقیده که ایجاد مقررات نمونه به منظور تسهیل استفاده از امضای الکترونیکی در یک شیوه پذیرفته شده توسط دولت هایی با نظام های مختلف اقتصادی، اجتماعی و قضایی می تواند در توسعه روابط اقتصادی مسالمت آمیز بین المللی تاثیرگذار باشد،
۱- مجمع عمومی سپاس خود را به خاطر تکمیل و به روزرسانی قانون نمونه امضای الکترونیکی که پیوست این قطعنامه است و به دلیل تهیه راهنمای تصویب آن، به کمیسیون حقوق تجارت بین الملل سازمان ملل متحد اعلام می دارد؛
۲- با عنایت به اینکه نیاز به یکسان سازی قانون قابل اعمال در خصوص جایگزین های شکل های پیام مبتنی بر کاغذ و ذخیره و تایید اصالت اطلاعات وجود دارد به همه دولت ها پیشنهاد می کند در زمان تصویب قوانین خود یا تجدیدنظر در آنها، توجه مطلوب و مثبتی به قانون نمونه امضای الکترونیکی و همچنین قانون نمونه تجارت الکترونیکی که در سال ۱۹۹۶ به روزرسانی و در سال ۱۹۹۸ تکمیل گردیده است داشته باشد؛
۳- همچنین پیشنهاد می شود که همه تلاش ها انجام گیرد برای تضمین اینکه قانون نمونه تجارت الکترونیکی و قانون نمونه امضای الکترونیکی به همراه تصویرشان به طور عمومی شناخته شده و در دستس قرار گیرند.
هشتاد و پنجمین
جلسه عمومی
۱۲ دسامبر ۲۰۰۱
قانون نمونه امضای الکترونیکی آنسیترال ۲۰۰۱
ماده ۱ – قلمرو اجرا
این قانون در جایی اعمال می گردد که امضای الکترونیکی در زمینه فعالیت های تجاری به کار رود ، این قانون هیچ قاعده حقوقی را که با هدف حمایت از مصرف کننده تصویب شده باشد از اعتبار نمی اندازد (مسنوخ نمی سازد)
ماده ۲ – تعاریف
از نظر این قانون :
الف - «امضای الکترونیکی» به معنای داده ای است در شکل الکترونیکی که چسبیده یا به طور منطقی متصل شده است به یک داده پیام که می تواند برای شناسایی هویت امضا کننده در ارتباط با داده پیام و یا نشان دادن رضایت امضاء کننده نسبت به اطلاعات موجود در داده پیام مورد استفاده قرار گیرد.
ب - « گواهی» به معنای یک داده پیام یا سند است که ارتباط بین امضا کننده و داده تولید امضا را تایید می کند.
ج - « داده پیام » عبارت است از اطلاعاتی که با وسایل الکترونیکی؛ نوری؛ یا مشابه از جمله مبادله الکترونیکی داده ها، پست الکترونیکی، تلگراف، تلکس، تلکوپی، تولید، ارسال، یا دریافت و یا ذخیره می شود و از طرف خود یا جانب کسی که از جانب او نمایندگی دارد عمل می کند.
د – «امضا کننده» به معنای کسی است که یک داده تولید امضا را در اختیار دارد و از جانب خود یا از طرف کسی که نمایندگی از جانب او دارد عمل می کند.
هـ - «ارائه دهنده خدمات گواهی» به معنای کسی است که گواهی امضا یا سایر خدمات را در رابطه با امضای الکترونیکی ارائه می دهد.
و - « طرف اعتماد کننده» به معنای فردسی است که بر مبنای یک گواهی یا یک امضای الکترونیکی عمل می کند.
ماده ۳ – رفتار یکسان با فناوری های امضاء
هیچ چیزی در این قانون به استثنای ماده ۵ نباید به گونه ای اعمال شود که اثر حقوقی هر روش تولید امضای الکترونیکی که واجد شرایط بند ۱ ماده ۶ و یا واجد شرایط قانون قابل اعمال است استثنا، محدود و یا از بین ببرد.
ماده ۴ – تفسیر قانون
۱- در تفسیر این قانون باید به منشا بین المللی آن ضرورت توسعه هماهنگی در اجرای آن و رعایت حسن نیت توجه شود.
۲- مسائل مرتیط با موضوعات مشمول این قانون که صریحا در قانون حل و فصل نشده است باید بر طبق اصول کلی که این قانون بر پایه آنها بنا نهاده شده است حل و فصل شود.
ماده ۵ – تغییر مقررات با قرارداد
مقررات این قانون می تواند کاسته و یا آثار آن توسط قرارداد تغییر کند مگر اینکه آن قرارداد مطابق قانون قابل اعمال معتبر یا موثر نباشد.
ماده ۶ – رعایت شرط امضاء
۱- در مواردی که قانون امضای شخصی را لازم می داند، این شخص در ارتباط با یک داده پیام هنگامی محقق خواهد شد، که امضای الکترونیکی بکار رفته با توجه به اوضاع و احوال برای هدفی که داده پیام به خاطر آن ایجاد یا ارسال شده است به اندازه کافی قابل اعتماد باشد.
۲- بند ۱ اعمال می شود، خواه آن شرط مورد اشاره در قالب یک تعهد (قانونی) باشد یا اینکه قانون صرفا آثاری را بر عدم امضا پیش بینی کرده باشد.
۳- زمان امضای الکترونیکی برای تحقق شرط مورد اشاره در بند ۱ قابل اعمال خواهد بود که :
الف – داده تولید امضا تحت شرایط بکارگیری آنها به امضا کننده مرتبط باشد.
ب – داده تولید امضاء، در زمان امضا کردن (صرفا) تحت کنترل امضاکننده باشد نه شخص دیگر.
ج – هرگونه تغییر در خصوص امضای الکترونیکی که پس از امضا کردن ایجاد شده است قابل کشف باشد؛ و
د – در مواردی که هدف از شرط قانونی ]وجود[ امضای الکترونیکی تضمین تمامیت اطلاعاتی است که امضا است، با آن مرتبط هرگونه تغییر ایجاد شده در اطلاعات مذکور پس از امضا کردن قابل کشف باشد.
۴- بند (۳) توانایی هیچ شخصی را محدود نمی کند نسبت به :
الف – اثبات قابلیت اعتماد بر یک امضای الکترونیکی به هر روش دیگر به منظور تحقق شرط مندرج در بند ۱ ؛ یا
ب – ارائه مدارک دال بر غیراعتماد بودن یک امضای الکترونیکی.
۵- مفاد این ماده در موارد ذیل اعمال نمی شود : […]
ماده ۷ – رعایت احکام ماده ۶
۱- هر شخص، سازمان یا مرجع اعم از عمومی یا خصوصی که دولت قانونگذار، آن را صالح اعلام کرده است، می تواند مشخص کند کدام یک از امضاهای الکترونیکی شرایط ماده ۶ را دارد.
۲- هرگونه تصمیم اتخاذ شده بر مبنای پاراگراف (۱) باید ب
ا معیارهای شناخته شده بین المللی مطابق باشد
۳- هیچ بخشی از این ماده مانع از اعمال قواعد بین الملل خصوصی نیست.
ماده ۸ – عملکرد امضاء کننده
۱- در صورتی که بتوان داده تولید امضا را برای ایجاد امضایی با آثار قانونی بکار برد، هر امضاکننده باید:
الف – مراقبت معقولی را برای اجتناب از کاربرد غیرمجاز داده تولید امضای خود صورت دهد
ب – بدون تاخیر بیهوده تجهیزات فراهم شده طبق ماده ۹ به وسیله ارائه دهنده صدور گواهی را به کار برده یا به طریق دیگر تلاش متعارفی صورت دهد تا در موارد زیر هر شخصی را که امضا کننده به طور معقولی احتمال می دهد به امضا اعتماد کرده یا خدماتی را در حمایت از امضا ارائه خواهد داد، مطلع سازد
- هرگاه امضا کننده بداند به داده تولید امضا آسیب رسیده؛ یا
