براون و موشاوی (۲۰۰۵)

بررسی رابطه­ فعالیت جسمانی با کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی

رابطه­ مثبت و معنادار

رمضانی و نظریان مادونی(۱۳۹۲)

بررسی ارتباط بین هوش هیجانی، آمادگی جسمانی و کیفیت زندگی دانشجویان.

رابطه­ مثبت معنادار

دالیمن و همکاران (۲۰۰۲)

بررسی آمادگی جسمانی کودکان استرالیایی نسبت به نسل­های قبل

کاهش معنادار

آرا (۲۰۰۴)

بررسی شرکت منظم در فعالیت­های ورزشی و ارتباطش با افزایش آمادگی جسمانی و کاهش توده ی چربی

رابطه­ مثبت و معنادار

تسوناواکی و همکاران (۲۰۰۳)

مقایسه­ ترکیب­بدنی و آمادگی­جسمانی در والیبالیست­ها و بسکتبالیست­ها در تیم­های دبیرستانی ژاپن برای پیروزی در مسابقات.

نیاز به ظرفیت­های بالای هوازی و بی­هوازی

ابوعمر و همکاران (۲۰۰۴)

بررسی رابطه­ سلامت عمومی با آمادگی افراد

رابطه­ مثبت و معنادار

میکلسون و همکاران(۲۰۰۶)

بررسی انعطاف پذیری، قدرت استقامت، و فعالیت بدنی در پیش ­بینی از عود درد کمر ، درد گردن، و یا صدمه به زانوی نوجوانان

پیش بینی معنادار

وودرهولزر و همکاران(۲۰۱۱)

رابطه ورزش و آمادگی جسمانی بر کیفیت زندگی، اضطراب و افسردگی در افراد دارای دیابت نوع دوم

تأثیر معنادار در چند مورد

پترسون(۲۰۰۰)

تأثیر فعالیت­جسمانی­منظم بر بهبود سلامتی­جسمانی، روانی و هیجانی

تأثیر معنادار

۲-۴٫ جمع بندی تحقیقات گذشته
مروری بر پیشینه­ی تحقیقات داخلی و خارجی عمدتاً نشان می­ دهند که بین آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی مانند درصد چربی، BMI و WHR رابطه­ معنی دار وجود دارد. اما با توجه به فاکتور جنس و سن افراد، مغایرت هایی در برخی یافته­های تحقیقی مشاهده گردید. برای نمونه نتایج تحقیقی توفیقی و همکاران(۱۳۹۱)، نیکبخت و همکاران(۱۳۹۰)، توفیقی و همکاران(۱۳۹۱) و علیرمائی (۱۳۸۵) در برخی موارد با یکدیگر ناهماهنگ بود. همچنین، به نظر می رسد که در نتایج تحقیقی مربوط به رابطه­ بین آمادگی جسمانی با مؤلفه­ های روانشناختی مانند اضطراب و کیفیت­زندگی، احتمالاً به دلیل تفاوت در نمونه­ها، روش­های اندازه ­گیری و … این همسویی کمتر است. با وجود این، رمضانی و نظریان مادونی(۱۳۹۲)، وودرهولزر و همکاران(۲۰۱۱)، مارلین و همکاران(۲۰۰۸) و ژانگ(۲۰۱۴) در تحقیقات جداگانه نشان دادند که بین آمادگی جسمانی و کیفیت زندگی، اضطراب و افسردگی رابطه­ مثبت و معنی داری وجود دارد.
فصل سوم
روش پژوهش