۳-۱-۱-۲- رکن مادی
با توجه به ذکرعبارت «هر کس» در صدر این ماده مرتکب کلیه اشخاص حقیقی اعم از زن، مرد، ایرانی، خارجی را شامل می شود. این ماده شامل اشخاص حقوقی نمی باشد و قانونگذار مواد جداگانه ای(مواد۱۹،۲۰،۲۱) را به آن ها اختصاص داده است. رفتار مادی در این جرم شامل ارتکاب فعل مثبت فیزیکی می باشد و این بزه با ترک فعل محقق نمی گردد. «دسترسی غیر مجاز» شامل ورود یا دسترسی داده ها یا سامانه های رایانه ای یا مخابراتی می باشد که به وسیله تدابیر امنیتی حفاظت شده است. این دسترسی بصورت ارتباط مستقیم با شبکه ها یا بوسیله ارتباط هایی به صفحه وب می باشد که به وسیله عدم رعایت اصول و مقررات حفاظتی انجام می پذیرد. برای تحقق جرم باید تمامی شرایط و اوضاع و احوال لازم وجود داشته باشد یعنی مرتکب با هدف و نیت دسترسی غیر مجاز به داده ها و ایجاد ضرر در عملکرد شبکه ها و سیستم های رایانه ای یا مخابراتی به صورت غیر قانونی دست به ارتکاب جرم بزند. این دسترسی باید با مقاصد ناروا و با هدف ایجاد ضرر و خسارت در عملکرد پردازشی سیستم ها صورت پذیرد که شامل اختلال، کشف رمز، کپی برداری ناروا، معرفی خود بجای کاربران مجاز سیستم و با ارتکاب هر گونه فعل مجرمانه دیگر می باشد. هدف از ارتکاب این جرم استفاده از خدمات پردازشی کامپیوتر، ذخیره سازی یا انتقال داده هاست. اینگونه رفتار مجرمانه صدمه ای در بر ندارد، اما از آنجا که اینگونه استفاده غیر قانونی است، ممکن است گاه صدمات اقتصادی جدی بدنبال داشته باشد(دزیانی: ۱۳۸۵، ۴۷).
۳-۱-۱-۳-رکن روانی
برای تحقق بزه و ارتکاب جرم، نیاز به سوء نیت خاص نمی باشد، بلکه حصول سوء نیت عام کفایت می کند. پس تنها کافی است که شخص به سیستم ها و داده های رایانه ای دسترسی پیدا کند و نیاز به حصول نتیجه مورد نظر نمی باشد. این جرم از جمله جرایم مطلق است، همین که شخص از روی علم و عمد به اطلاعات دسترسی غیر مجاز پیدا کند جرم مورد نظر به وقوع پیوسته است. دسترسی غیر مجاز در کشورهای مختلف به قصدهای خاص مقید شده است در ذیل به بعضی از مواد قانونی آن ها اشاره خواهد شد:
کشور فرانسه در ماده ۱-۳۲۳ فصل سوم قانون مجازات جدید فرانسه یا ماده ۶۱۵ قانون مجازات ایتالیا علاوه بر دسترسی غیر مجاز، باقی ماندن در سیستم یا حفظ دسترسی غیر مجاز به سیستم را جرم انگاری نموده اند. مادۀ ۱-۳۴۲ قانون مجازات کانادا دسترسی غیر مجاز به سیستمها را به قصد دسترسی به داده های خاص جرم انگاری نموده است(شهرستانی:۱۳۸۴، ۲۱۶).
۳-۱-۲-جاسوسی سایبری
امروزه با توجه به نقش و کارکرد کامپیوتر در زندگی انسانها و ورود آن به زندگی بشر سبب شده است که اطلاعاتی به عنوان اسرار در زمینه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی در آن نگهداری و ذخیره شود که افشای این اسرار لطمات جبران ناپذیری را برای امنیت کشور داشته باشد. جاسوسی رایانه ای علیرغم جاسوسی سنتی به صراحت در قانون مجازات اسلامی بیان شده است. مواد ۳ تا ۵ قانون جرایم رایانه ای به موضوع جاسوسی اختصاص داده شده است. قانونگذار ایران نیز ماده۳ قانون جرایم رایانه ای را به جرم جاسوسی رایانه ای اختصاص داده است. از نظرماهیت تفاوتی بین جاسوسی سایبری وجاسوسی کلاسیک وجود ندارد و در هر دونوع جاسوسی مرتکب درجهت کسب اطلاعات می باشد وتنها تفاوت بین این دونوع جاسوسی در استفاده از رایانه می باشد وآن هم به دلیل الکترونیکی شدن فعالیت ها درجهت کسب اطلاعات مختلف است. جرم جاسوسی سایبری از لحاظ انجام عملیات نظیر جاسوسی به شیوه سنتی و کلاسیک می باشد. در هر دو نوع از جاسوسی هدف و انگیزه مرتکب یکسان است، تنها طرق و شیوه ی دستیابی به این انگیزه متفاوت است یعنی در جاسوسی سایبری از طریق سامانه های الکترونیکی و رایانه ای به این اهداف دسترسی پیدا می کنند( مرشدی: ۱۳۸۹، ۴۱).
در قانون مجازات اسلامی مصادیق جرم جاسوسی به صورت مبهم اشاره شده است. ماده ۵۰۱ قانون تعزیرات بیان می دارد« هرکس نقشه ها یا اسرار یا اسناد و تصمیمات راجع به سیاست داخلی یا خارجی کشور را عالماً و عامداً در اختیار افرادی که صلاحیت دسترسی به آن ها را ندارند قرار دهد یا از مفاد آن مطلع کند به نحوی که متضمن نوعی جاسوسی باشد، نظر به کیفیات و مراتب جرم به یک تا ده سال حبس محکوم می شود».
عنصر مادی این جرم افشای اسرار، نقشه ها، اسناد داخلی و خارجی می باشد، یعنی مرتکب با هدف و نیت جاسوسی و خبرچینی اخبار و اطلاعات محرمانه غیر مجاز و مهم کشور را در اختیار افراد فاقد صلاحیت قرار دهد. پس اگر عمل شخص از روی سهل انگاری و بر اثر بی احتیاطی باشد را نمیتوان مشمول حکم این ماده قرار داد و عمل شخص را جاسوسی دانست. یکی دیگر از مصادیق جرم جاسوسی به عنوان جرایم علیه امنیت ماده ۵۰۲ قانون مذکور می باشد، که مقرر می دارد: «هرکس به نفع یک دولت بیگانه و به ضرر دولت بیگانه دیگر در قلمرو ایران مرتکب یکی از جرایم جاسوسی شود به نحوی که به امنیت ملی صدمه وارد نماید به یک تا پنج سال حبس محکوم خواهد شد».
عنصر مادی این جرم نیز ارتکاب عمل تجسس به نفع یک دولت و برعلیه دولت دیگر است، پس مرتکب باید با چنین قصد و نیتی این اعمال را انجام دهد و اگر عمل وی بر اثر سهل انگاری و بی توجهی باشد، جرم جاسوسی نمی باشد(گارو: ۱۹۹۵، ۷۱۲).
موضوع ماده ۵۰۶ قانون تعزیرات، عدم رعایت اصول حفاظتی و بر اثر مبالاتی خود تخلیه اطلاعاتی توسط دشمنان شود و ماده ۵۱۰مخفی کردن جاسوس می باشد. به دلیل فقدان قانون در زمینه تعریف جاسوسی و مصادیق آن، فضای ابهام آلودی درباره مصادیق این جرم وجود دارد. لیکن از آنجا که تحقق جرایم مذکور، خود موکول به وجود آمدن جرایم جاسوسی می باشد، مصادیق یاد شده را تنها باید به عنوان جرایم مرتبط با جاسوسی در حقوق کیفری ایران قلمداد نمود(مجیدی: ۱۳۸۶، ۱۱۵).
جاسوسی سایبری شامل دسترسی غیرقانونی به اطلاعات سری طبقه بندی شده و حفاظت شده به وسیله رایانه یا وسایل الکترونیکی می باشد، که با هدف و نیت انجام عملیات تروریستی و ضربه وارد ساختن به اطلاعات صورت می پذیرد. جاسوسی سایبری هنر یا تکنیک به دست آوردن اطلاعات سری بدون مجوز گرفتن از نگهدارنده اطلاعات است. استفاده از این طور دسترسی ها را در برابر اطلاعات سری و اطلاعات طبقه بندی شده یا کنترل کامپیوترهای اختصاصی یا کل شبکه ها برای یک مزیت استراتژیک و برای سیاسی، عملیات روانی و فعالیت های بر اندازی فیزیکی و عملیات تخریبی درگیرکرده است. امروزه جاسوسی صنعتی و تجاری به اسرار تجاری، شکل جاسوسی کامپیوتری را به خود گرفته است. هدف جاسوسی کامپیوتری می تواند سخت افزار، نرم افزار یا داده های کامپیوتری باشد. چون مرز جاسوسی و سرقت نرم افزار نیز باید مورد توجه قرار گیرد(دزیانی: پیشین، ۴۷).
از آنجا که بسیاری از اشخاص اطلاعات شخصی خود یا سازمان ها وگروههای مختلف را بر روی شبکه قرار می دهند، جاسوسان سایبری نیز بدنبال بدست آوردن اطلاعات سری و محرمانه اینگونه اشخاص یا به عبارتی بدست آوردن دارایی های معنوی و اطلاعات هویتی آنها هستند تا بدین وسیله و با بهره گرفتن از حمله های تروریستی سبب ایجاد خسارت و سرقت هویت و تصاحب اطلاعات آنها شوند. بنابراین میتوان جاسوسی سایبری را به مرز صنعت و تجارت کشاند و حتی در فضای سایبری جاسوس با اهداف مختلف مانند سرقت هویت می باشد. سرقت هویت عبارت است از تصاحب یا ادعای هویت شخص دیگراست. اتخاذ عنوان یاهویت دیگری برای کسب مال یا خدمات است یا برای ارتکاب جرم(پاکزاد: ۱۳۹۰، ۲۹۳).
زمینه های مختلف مبادلات نیز از کامپیوتر به عنوان وسیله ای در جهت کسب اطلاعات و بدست آوردن اسرار تجاری استفاده کرد به عبارت دیگر جاسوس به هر طریقی بدنبال ضربه زدن و کسب اطلاعات محرمانه می باشد. جاسوس سایبری به علل و انگیزه های متفاوتی دست به اینکار می زند، ولی مهمترین دلیل به علل سیاسی بر می گردد و جاسوس بدنبال کسب اطلاعلات سری و محرمانه می باشد تا بتواند از این طریق به منافع صنعتی، نظامی، فنی-مهندسی و حتی ضربه زدن به اقتصاد کشور گام بردارد در حالی که انگیزه مجرم سایبری بیشتر بدست آوردن منافع مالی و اقتصادی می باشد.
۳-۱-۲-۱- رکن قانونی
بررسی مصادیق جاسوسی در حقوق کیفری هر کشوری می تواند رفتارهایی را که از دیدگاه قانونگذار به عنوان جاسوسی پذیرفته شده است نشان دهد. ممکن است این رفتارهای مجرمانه در برخی از موارد کاملا مشابه با هم مورد جرم انگاری واقع شده باشند. در مقابل، برخی از رفتارهای مجرمانه دیگری نیز وجود دارند که در یک کشور ممکن است به عنوان مصداقی از جاسوسی قابل مجازات اعلام شده باشند، در حالی که در کشور دیگر یا مشمول جرم انگاری واقع شده و یا به عنوان رفتار مجرمانه دیگری از جرایم علیه امنیت مورد توجه قانونگذار قرار گرفته باشند(مجیدی: ۱۳۸۶، ۱۲۵).
قانونگذار ایران در ماده ۳ قانون جرایم رایانه ای چنین مقرر می دارد:«هر کس به طور غیر مجاز نسبت به داده های سری در حال انتقال یا ذخیره شده در سامانه های رایانه ای یا مخابراتی یا حامل های داده مرتکب اعمال زیر شود، به مجازات های مقرر محکوم خواهد شد:
الف. دسترسی به داده های مذکور یا تحصیل آنها با شنود محتوای سری در حال انتقال، به حبس از یک تا سه سال یا جزای نقدی از بیست میلیون(۲۰,۰۰۰,۰۰۰) ریال تا سقف شصت میلیون(۶۰,۰۰۰,۰۰۰) ریال یا هر دو مجازات.
ب. در دسترس قرار دادن داده های مذکور برای دولت،سازمان،شرکت یا گروه بیگانه یا عاملان آنها، به حبس از پنج تا پانزده سال.
تبصره ۱:داده های سری داده هایی است که افشای آنها به امنیت کشور یا منافع ملی لطمه می زند».
برای تحقق عنصر قانونی این جرم عمل شخص باید به صورت دسترسی به داده های مذکور یا تحصیل آنها یا افشای آنها باشد و براساس حکم این ماده صورت بگیرد، پس اگر عمل شخص با عناصر تشکیل دهنده این ماده مغایر باشد مشمول حکم این ماده نمی باشد. ماده ۴ قانون جرایم رایانه ای، نیز با تکرار ماده یک تنها به تغییر موضوع جرم بسنده نموده است و به جرم شروع به ارتکاب جاسوسی اشاره داشته است. ماده ۴:«هر کس به قصد دسترسی به داده های سری موضوع ماده(۳) این قانون، تدابیر امنیتی سامانه های رایانه ای یا مخابراتی را نقض کند، به حبس از شش ماه تا دو سال یا جزای نقدی از ده میلیون(۱۰,۰۰۰,۰۰۰) ریال تا چهل میلیون(۴۰,۰۰۰,۰۰۰) ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.»
ماده ۵ نیز به بی مبالاتی و بی احتیاطی مأمورین دولتی که مسئول حفظ داده های سری هستند می پردازد. ماده ۵:« چنانچه مأموران دولتی که مسئول حفظ داده های سری مقرر در ماده (۳) این قانون یا سامانه های مربوط هستند و به آنها آموزش لازم داده شده است یا داده ها یا سامانه های مذکور در اختیار آنها قرار گرفته است بر اثر بی احتیاطی، بی مبالاتی یا عدم رعایت تدابیر امنیتی موجب دسترسی اشخاص فاقد صلاحیت به داده ها، حامل های داده یا سامانه های مذکور شوند، به حبس از نود و یک روز تا دو سال یا جزای نقدی از پنج میلیون(۵,۰۰۰,۰۰۰) ریال تا چهل میلیون(۴۰,۰۰۰,۰۰۰) ریال یا هر دو مجازات و انفصال از خدمت از شش ماه تا دو سال محکوم خواهند شد».
۳-۱-۲-۲- رکن مادی
رکن مادی یکی از عناصر تشکیل دهنده جرم می باشد، چرا که امروزه نمیتوان کسی را تنها به دلیل فکر و اندیشه مجرمانه مجازات کرد. به عبارت دیگر حالت ذهنی صرف، برای تحقق جرم کافی نیست، بلکه عمل و فعل همراه با سوء نیتی که قانون آن را جرم دانسته است، با نیتی از طرف مرتکب ظهور خارجی پیدا کند( ترکی: ۱۳۸۹، ۶).
منظور از «هر کس» در ماده ۳ و ۴ کلیه اشخاص حقیقی اعم از زن، مرد، ایرانی، خارجی، افراد دارای شغل آزاد یا دولتی را شامل می شود. این مواد شامل اشخاص حقوقی نمی باشد، مرتکبین جرم در ماده ۵ مأموران دولتی می باشند که به عنوان مسئول حفظ داده ها و سامانه ها هستند. رفتار مرتکب در ماده ۳ شامل دسترسی به اطلاعات سری و محرمانه یعنی تفحص غیر قانونی اطلاعات و آگاهی یافتن از آنها و افشای اطلاعات برای اشخاص فاقد صلاحیت توسط اشخاص حقیقی می باشد، یعنی هر شخص حقیقی اعم از ایرانی یا خارجی، مرد یا زن با دسترسی غیر مجاز به داده های سری و افشای اطلاعات محرمانه و سری برای اشخاص که نیاز به دانستن اینگونه اطلاعات را ندارند، مشمول این ماده خواهد شد. منظور از داده های سری در تبصره ۱ ماده ۳ ذکر شده است. داده هایی که افشای آنها می تواند سبب لطمه به کشور یا منافع ملی شود. پس موضوع جرم شامل هر گونه فعل یا ترک فعلی خواهد بود که توسط مرتکب انجام خواهد شد، یعنی دسترسی غیر مجاز به داده های محرمانه و سری به وسیله سامانه های رایانه ای که سبب لطمه به امنیت ملی خواهد شد. ماده۴ قانون جرایم رایانه ای ، نیز با تکرار ماده یک تنها به تغییر موضوع جرم بسنده نموده است و به جرم شروع به ارتکاب جاسوسی اشاره داشته است، یعنی قصد دسترسی به داده های سری می باشد، دسترسی به داده های غیرسری حتی اگر با هدف نقض تدابیر امنیتی است جرم نمی باشد پس شخص باید با قصد دسترسی و نقض تدابیر امنیتی بصورت غیر مجاز مرتکب جرم شود. ماده۵ قانون جرایم رایانه ای به بی مبالاتی و بی احتیاطی مأمورین دولتی که مسئول حفظ داده های سری هستند می پردازد و عمل مأمورین دولتی را که به صورت غیر عمدی سبب دسترسی افراد فاقد صلاحیت به اطلاعات خواهند شد را بیان می کند. بی احتیاطی خطای انسانی است که پیامد کار خود را در وضع خاص پیش بینی نمی کند. بی مبالاتی نیز همان بی احتیاطی به صورت ترک فعل می باشد.مقصود از بی مبالاتی ترک تکلیفی است که مقتضای پیشگیری از نتایج ناخواسته مجرمانه است(اردبیلی: ۱۳۹۳، ۲۴۸).
پس هرگاه مأمور دولت بر اثر بی احتیاطی و بی مبالاتی خود موجب ورود بیگانگان و دشمنان به سامانه ها یا سیستم های حامل داده شوند و با دست یافتن آن ها به اطلاعات سری و محرمانه سبب افشای اطلاعات و نقض تدابیر امنیتی کشور شوند، مشمول حکم این ماده خواهند شد. در ماده ۳قانون جرایم رایانه ای عبارت از در دسترس قرار دادن داده های مذکور برای اشخاص فاقد صلاحیت افشاء آن برای سازمان، دولت،گروه بیگانگان. پس اگر مرتکب با هدف دیگری غیر از این موارد جرم را انجام دهد مشمول این ماده نخواهد شد. ماده۴ باید با هدف نقض تدابیر امنیتی سامانه های رایانه ای یا مخابراتی باشد و ماده۵ مأموران دولتی هستند که مسئول حفظ داده های سری یا سامانه ها می باشند.
۳-۱-۲-۳-رکن روانی
بزه جاسوسی سایبری در زمره جرایم مادی صرف نمی باشد، بلکه احراز رکن روانی آن لازم و ضروری می باشد. ارتکاب جرم یا تظاهر نیت سوء و یا خطای مجرم است. مشروط بر اینکه فاعل چنین فعلی را بخواهد یا دست کم وقوع آن را احتمال دهد و به نقض اوامر و نواهی قانونگذار آگاه باشد. هرگاه فاعل قصد فعل و قصد حصول نتیجه را داشت، عامد محسوب می شود و اگر فاعل قصد فعل داشته باشد بدون آن که نتیجه مجرمانه ای را از آن طلب کند،خاطی محسوب می شود. عنصر معنوی جرم جاسوسی سایبری شامل عمدی بودن و ارادی بودن اقدام مرتکب یعنی آگاهی داشتن از محرمانه و سری بودن دادهها است و اطلاع از دستیابی افراد فاقد صلاحیت به اینگونه اطلاعات می باشد. مرتکب با هدف و نیت لطمه به امنیت ملی و نقض تدابیر امنیتی کشور اینگونه اطلاعات را در اختیار دشمنان و بیگانگان قرار دهد( اردبیلی: پیشین، ۲۳۳).
۳-۱-۳-جعل سایبری
فصل دوم قانون جرایم رایانه ای اختصاص به جرایم علیه صحت وتمامیت داده ها و سامانه های رایانه ای و مخابرتی دارد که شامل جعل سایبری می باشد. جرم جعل در لغت به معنای «تغییر دادن» هر چیزی که اطلاعاتی بر روی آن ذخیره شده است. جعل سایبری یا جعل رایانه ای به معنای تغییر دادن، از بین بردن، وارد کردن یا متوقف سازی داده های ذخیره شده که بوسیله وسایل الکترونیکی و یا رایانه ای انجام می پذیرد.گاه سوء استفاده به این دلیل انجام می شود که بتوان دلیلی گمراه کننده برای انجام اعمال حقوقی و قضایی کسب کرد. از سویی با ورود یا تغییر غیر مجاز داده های کامپیوتری، می توان ادله موجود و مثبت یک عمل حقوقی یا پدیده کیفری را از بین برد. در برخی کشورها، اگر چه این نوع سوء استفاده نوعی تقلب است، اما آن را در داخل مفهوم جعل بررسی می کنند( گرایلی: ۱۳۸۹، ۱۶۰).
قانونگذار ایران از جرم جعل تعریفی ارائه نکرده است، بلکه مصادیق راجع به عنوان جرم جعل را در مواد ۵۲۳ تا ۵۴۲ فصل پنجم «تعزیرات و مجازات های بازدارنده » آورده است. ماده ۵۲۳ ق.م.ا«جعل و تزویر عبارتند از: ساختن نوشته یا سند یا ساختن مهر یا امضای اشخاص رسمی یا غیر رسمی، خراشیدن یا تراشیدن یا قلم بردن یا الحاق یا محو یا اثبات یا سیاه کردن یا تقدیم یا تأخیر تاریخ سند نسبت به تاریخ حقیقی یا الصاق نوشته ای به نوشته دیگر یا به کار بردن مهر دیگری بدون اجازه صاحب آن و نظایر اینها به قصد تقلب».
موضوع این ماده ارتکاب اعمالی چون ساختن، خراشیدن، تراشیدن، قلم بردن، الحاق، محو وبه طور کلی هرگونه عملی که اسناد و نوشته ها را از حالت حقیقی و واقعی خود خارج ساخته و به صورت غیر واقعی نمایان سازد. جعل را به دو بخش جعل مادی و جعل معنوی می توان تقسیم نمود. جعل مادی آن است که در ظاهر و صورت نوشته یا سند و غیره خدشه ای وارد می شود (ماده ۵۲۳) وجعل معنوی یا مفادی آن است که بدون ایراد هیچ گونه خدشه ای به ظاهر سند یا نوشته و غیره حقیقت در آن ها تحریف شده و مطالب منتسب به دیگران به گونه دیگری در آن ها منعکس می شود( ماده ۵۳۴)(میرمحمد صادقی: پیشین، ۲۴۲).
جرم جعل بصورت تراشیدن، خراشیدن و انجام هرگونه تقلب دستی و به صورت کلاسیک انجام می شده است که با ورود نرم افزارها و فناوری های الکترونیکی و پیشرفته این جرم از حالت سنتی خارج و به شیوه جدید و مدرن تبدیل شده است. عمل مرتکب در این جرم باید بصورت فعل مثبت نمایان شود و ترک فعل از بحث جرم جعل خارج می باشد. برخلاف جرم جعل سنتی که بوسیله افرادی که حتی مهارت اندکی داشتند صورت می پذیرفت و سبب تغییر یا محو در نوشته ها یا اسناد می شدند، امروزه یا متحول شدن و تبدیل شدن جعل کلاسیک به نوعی جدید از جعل که بوسیله وسایل الکترونیکی و رایانه ای و ایجاد تغییر یا محو و متوقف سازی اطلاعات ذخیره شده منجر به ضررهای مادی و معنوی بسیار شده است و باید با اینگونه جرایم برخورد کیفری شدیدتری صورت پذیرد.اصولاً جعل برخلاف کلاهبرداری کامپیوتری، به منظور ایراد خسارت به اموال و تحصیل امتیاز مالی ارتکاب نمی یابد، لیکن غالباً این جرم به منظور دستکاری در ادله قضائی و اسناد به منظور تغییر در مدارک و تقلب در اسناد به کار می رود. بعضی کشورها مثل هلند، نروژ و سوئیس سوء استفاده از کارتهای اعتباری در دسته جعل اسناد کامپیوتری مورد بحث قرار گیرد(میرمحمدصادقی: پیشین، ۲۴۸).
۳-۱-۳-۱-رکن قانونی
عنصر قانونی این بزه مطابق مواد ۶ و۷ قانون جرایم رایانه ای چنین می باشد: ماده ۶ مقرر می دارد«هر کس به طور غیر مجاز مرتکب اعمال زیر شود، جاعل محسوب و به حبس از یک تا پنج سال یا جزای نقدی از بیست میلیون(۲۰,۰۰۰,۰۰۰) ریال تا یکصد میلیون (۱۰۰,۰۰۰,۰۰۰) ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد:
الف. تغییر یا ایجاد داده های قابل استناد یا ایجاد یا وارد کردن متقلبانه داده به آنها .
ب. تغییر داده ها یا علائم موجود در کارت های حافظه یا قابل پردازش در سامانه های رایانه ای یا مخابراتی یا تراشه ها یا ایجاد یا وارد کردن متقلبانه داده ها یا علائم به آنها.»
منظور قانونگذار در این ماده عبارت از هر گونه تغییر یا به وجود آوردن داده های متقلبانه یا علائم موجود در کارت های حافظه می باشد و تنها به این مورد اختصاص دارد. ماده ۷ قانون مذکور نیز بیان می کند«هر کس با علم مجعول بودن داده ها یا کارت ها یا تراشه ها از آنها استفاده کند، به مجازات مندرج در ماده فوق محکوم خواهد شد». در این ماده هر کس با علم و آگاهی و دانستن این مطلب که داده ها یا کارت ها مجعول می باشد ولی از آنها استفاده کند مجرم محسوب می شود و به مجازات مندرج در ماده ۶ محکوم خواهد شد(پیمانی: ۱۳۷۴، ۱۲۰).
۳-۱-۳-۲- رکن مادی
مرتکبین جرایم این مواد قانونی عبارت از «هر کس» که شامل هر شخص حقیقی می باشد و اشخاص حقوقی نمی توانند به عنوان مرتکبین این جرایم شناخته شوند. رفتار مجرمانه جرم جعل رایانه ای همانند جعل سنتی به صورت فعل مثبت محقق خواهد می شود و شامل ترک فعل نمی باشد. رفتار مجرمانه این بزه بر مبنای متن ماده ۶ و ۷ عبارت است از تغییر، ایجاد، وارد کردن متقلبانه داده ها در سامانه های رایانه ای یا مخابراتی یا استفاده کردن از اینگونه داده ها می باشد( ولیدی: ۱۳۸۵، ۱۵۹).
مرتکب این جرم باید با علم و آگاهی، اعمال مندرج در مواد فوق را بصورت تغییر دادن داده ها یا وارد کردن انجام داده و به نتیجه مورد نظر که ایجاد ضرر اعم از بالفعل یا بالقوه، مادی یا معنوی، ایجاد ضرر مستقیم است بشود یا اینکه با انجام این اعمال سبب عدم منفعت شخصی که سند مجعول را به دروغ به نام او زده است شود، یعنی بصورت ورود به سیستم رایانهای و مخابراتی و تغییر داده های درحال انتقال یا ممانعت از دسترسی افراد مجاز به اطلاعات شوند، مانند ورود به سیستم رایانه ای دانشگاه بزرگ و ایجادیک پرونده تحصیلی که منجر به صدور مدرک تحصیلی درآن دانشگاه برای فرد شود یا عدم ثبت صحیح اظهارات متهم توسط منشی دادگاه که به صورت ترک فعل مفادی می باشد و از مصادیق جرم جعل است. وسیله ارتکاب جرم در جعل رایانه ای اثرمستقیمی درارتکاب جرم دارد در حالی که در جعل سنتی با هر وسیله ای امکان جعل وجود دارد. این ماده داده هایی را در برمی گیرد که مشابه اسناد عمومی یا خصوصی، آثار قانونی دارند. وارد کردن غیرمجاز داده های درست یا نادرست وضعیتی را بوجود می آورد که منجر به ایجاد سند اشتباه می شود. تغییرات بعدی (اصلاحات، دستکاری ها، تغییرات جزئی ) حذف ( برداشتن داده ها از یک واسط داده ) و متوقف کردن (مانع شدن و مخفی کردن داده ها) با جعل اسناد اصیل مطابقت دارد(بوجاری: ۱۳۸۸، ۲۳).
۳-۱-۳-۳-رکن روانی
در بزه جعل نیز باید مرتکب به صورت ارادی و عمد وارد سیستم شود. هدف و نیت مرتکب باید ضربه وارد ساختن به تمامیت داده ها و نحوه عملکرد با بهره گرفتن از برنامه های کامپیوتری بصورت محو،کم ارزش ساختن، موقوف سازی داده ها باشد. بنابراین اگر به صورت اغفال وسهل انگاری متصدی سیستم این اتفاق رخ دهد جرم جعل واقع نشده است. ضرر بر دوقسم مادی ومعنوی است. مقصود از ضرر مادی آن است که مال یا منفعت مسلمی ناقص شود یا از دست برود. ضرر معنوی آن است که به حیثیت، شهرت و آبروی شخص یا عواطف او آسیب وارد شود. برای مرتکبین جرم جعل نیز اگر بصورت عمدی باشد قانونگذار مجازات «یک تا پنج سال حبس» یا جزای نقدی مقرر در ماده را در نظر گرفته است. در بزه جعل باید سوء نیت عام که شامل ارادی بودن است وجود داشته باشد یعنی مرتکب با اراده خود نه از روی سهل انگاری دست به ارتکاب جرم جعل داده ها بزند و در ثانی باید سوء نیت خاص که شامل علم به موضوع است داشته باشد، یعنی بداند عملی که انجام می دهد غیر مجاز است و خلاف قانون می باشد ولی با این حال مرتکب جرم جعل شود(باستانی: ۱۳۹۰، ۵۴).
مبحث دوم: مصادیق جرایم علیه اموال و مالکیت
امروزه به دلیل تحولات گسترده وسیع فناوری های اطلاعات و ارتباطات و افزایش بسیار زیاد و روز افزون استفاده کنندگان از اینترنت، جرایم سرقت و کلاهبرداری نیز از شیوه سنتی و کلاسیک خارج شده و به شیوه پیشرفته و با بهره گرفتن از کامپیوتر در آمده است و همین امر سبب شده است که هر روز بر تعداد مرتکبین اینگونه جرایم افزوده شود. بزه سرقت سایبری به واسطه ورود غیر مجاز کاربران به سیستم ها و افزایش پردازش داده ها و دستیابی غیر قانونی به اطلاعات شخصی افراد رخ می دهد و به عنوان جرایم علیه «اموال و مالکیت« شناخته شده است. کلاهبرداری سایبری نیز امروزه بدلیل تکنولوژی و فناوری های ارتباطات و شیوه های جدید دسترسی به اطلاعات اشخاص یکی از مهم ترین جرایم اقتصادی است و به عنوان جرایم علیه «اموال و مالکیت» می باشد. قانونگذار در جهت تأمین امنیت اطلاعاتی و حریم خصوصی افراد در فصل سوم قانون جرایم رایانه ای با تصویب مواد ۱۲ و ۱۳ در زمینه سرقت و کلاهبرداری در فضای سایبر، خلاء موجود در قانون را به نحوی پر کرده است. تا بدین وسیله بتواند راه را برای استفاده افراد سودجو ببندد و همچنین موجبات پیشگیری و کاهش اینگونه جرایم را فراهم آورد. جایگاه بحث اینگونه جرایم در تقسیم بندی های حقوق جزای اختصاصی در مبحث جرایم علیه اموال و مالکیت می باشد. در این قسمت به بررسی جرایم سرقت و کلاهبرداری سایبری و ارکان تشکیل دهنده اینگونه جرایم خواهیم پرداخت.
۳-۲-۱-سرقت سایبری
بزه سرقت یکی از قدیمی ترین جرایم می باشد که به صور و اشکال مختلف اتفاق می افتد و متضمن «ربودن مال» یا «تصاحب مال» دیگری می باشد. مصادیق جرم سرقت در بخش دوم ، فصل هفتم «قانون مجازات اسلامی» مواد ۲۶۷ و ۲۶۸به سرقت های مستوجب حد اشاره شده است. ماده ۲۶۷ ق.م.۱.«سرقت عبارت است از ربودن مال متعلق به غیر است». در این ماده به تعریف جرم سرقت پرداخته است و عنصر مادی این جرم به صورت «ربودن» یعنی خارج ساختن مال دیگری از تحت تصرف مالکش. موضوع دیگر در این ماده تبیین معنی و مفهوم «مال» می باشد، یعنی چیزی که از نظر عرف و شرع ارزش داشته باشد و باید این عمل ربودن به صورت مخفی و پنهانی و به دور از چشم صاحب آن صورت بگیرد. در مواد دیگر از جرم سرقت قانونگذار به بیان ویژگی های سارق و راه های ثبوت سرقت برای حاکم اشاره داشته است. برخلاف کلاهبرداری، قانونگذار جرم سرقت را صراحتاً تعریف کرده است( میرمحمد صادقی: پیشین، ۲۰۴-۲۰۵).
با پیدایش عصر اطلاعات، فرصت های ارتکاب جرایم اقتصادی مانند: سرقت نیز افزایش یافته است. هکرها با وارد شدن غیرمجاز به سیستم های رایانه ای اشخاص، شرکت ها، سازمان ها،گروه ها ودستکاری، اختلال در داده ها واطلاعات سبب ربودن اموال دیگران خواهند شد. همین تکنولوژی های جدید سرقت را از شیوه کلاسیک و سنتی خارج ساخته و به شیوه ای جدید مبدل ساخته است. ربودن مال مسروقه مستلزم یک عمل مثبت فیزیکی توسط سارق می باشد. در سرقت سایبری نیز اگر اطلاعات از طریق سرقت یک حامل مادی مثل نوار یا دیسک یاغیره. به دست بیایید توسل به مقررات جزایی مرسوم در مورد سرقت مشکلی ایجاد نمی کند اما گاه شخص بدون ربودن وسایل مادی به اطلاعات دسترسی پیدا می کند که در این مورد باید به قانون خاص جرایم رایانه ای توسل جست(صبحی: ۱۳۸۳، ۶۸).
۳-۲-۱-۱- رکن قانونی
عنصر قانونی بزه سرقت مطابق ماده ۱۲ قانون جرایم رایانه ای چنین مقرر شده است: « هر کس به طور غیر مجاز داده های متعلق به دیگری را برباید، چنانچه عین داده ها در اختیار صاحب آن باشد، به جزای نقدی از یک میلیون (۱،۰۰۰،۰۰۰) ریال تا بیست میلیون (۲۰,۰۰۰,۰۰۰) ریال و در غیر این صورت به حبس از نود و یک روز تا یک سال یا جزای نقدی از پنج میلیون (۵,۰۰۰,۰۰۰) ریال تا بیست میلیون (۲۰,۰۰۰,۰۰۰) ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد».
در این ماده به عمل ربایش و سرقت داده های متعلق به دیگری اشاره شده است، یعنی شخص با ورود غیر مجاز به سیتم داده ها و اطلاعات اشخاص را برباید عمل سرقت را مرتکب شده است و مشمول مجازات این ماده خواهد شد.
۳-۲-۱-۲- رکن مادی